Page 26 - Letterhoeke 2016-2

mooglik fan de dominante taal te
bliuwen, mar ek ynhâldlik grypt
er werom nei it glorieuze ferline. Breton yn oersetting), boeken
Hy giet werom nei de tiid fan de
midsiuwen, doe’t folken – neffens
elk fan dizze fjouwer skriuwers,
wol har gerak krigen. De fjouwer
skriuwers dogge ek stik foar stik
in berop op harren taalgenoaten
en wolle se safier krije dat se yn yn oan te wizen en hoe sjocht dat
har eigen minderheidstaal skriu­
we. Sy pleitsje alle fjouwer foar
heechweardige literatuer dy’t yn-
ternasjonaal mear omtinken krije
moat. Lewis yn Wales siket be-
nammen ferbining mei de Frânske
literatuer en nimt sa ôfstân ta de Jelle Brouwer ris sein hat ‘der
neistlizzende Ingelske kultuer. De hong wat yn de loft’. Kalma wist
Breton Hemon nimt krekt ôfstân
ta de Frânske kultuer en siket
krekt wer kontakt mei de Ingelske
literatueren.’
26 | LETTERHOEKE 2 2016
Neist dat de ûndersiker in soad
wurk (fan de Welshman en de
en artikels lêst, konsintrearret
er him foar it ferlykjende part op
ien grutter literêr wurk fan elk
fan de fjouwer skriuwers. ‘Binne
dêr ôfstânskeppende, ferbinen-
de en mobilisearjende strategyen
der dan út? Tusken de skriuwers
hat alteast yn de begjintiid fan
har skriuwen gjin kontakt west.
Blykber wie de tiidgeast sa dat der se frij isolearre opgroeid binne.
feroaring kommendeweis wie. It
moast oars nei de oarloch. Sa’t
yn it begjin net fan it wurk fan de gend byld fan Lewis. It moaie wie,
oaren, letter kaam er wol mei it
wurk fan guon fan harren op de
hichte. Hy wie fassinearre troch
it Ingelsk en sette alle stikken fan
Shakespeare oer yn it Frysk om dy
taal te fersterkjen. It Ingelsk wie
fansels krekt de taal dêr’t de
Welshman Lewis en de Skot Mac-
Diarmid har sa tsjin ôfsetten.’
It moaiste oan it wurk fynt de pro-
movendus it om him te ferdjipjen
yn de libbensrin fan de fjouwer
persoanen. ‘It wienen eins allegear
wol frjemde yndividuën, om it sa
te sizzen. Se ha mienskiplik dat
Mooglik krigen se sa de romte om
te tinken. Troch sa yntinsyf my yn
har te ferdjipjen, komme se suver
ta libben. Yn Wales seach ik bewe-
dat ik my him krekt sa foarsteld
hie.’ Goed twa jier lyn begûn Jelle
Krol mei syn ûndersyk en hy hat
no twa fan de fjouwer skriuwers
klear, Kalma en Lewis. No is er
dwaande mei de Skotske skriuwer
dêr’t er fan ’t simmer op fakânsje
ek ûndersyk nei dien hat. ‘It is
frij iensum wurk, mar ik bin bliid
mei myn wurkkeamer op Tresoar,
sadat ik kontakt hâld mei kolle-
ga’s. It jout boppedat wat mear
struktuer oan de dei. Fansels is it
gjin straf dat ik nei Wales, Skotlân
en Bretanje moat om ûndersyk te
dwaan,’ laket er. De beurs is foar
fjouwer jier takend. ‘Dan moat
it ûndersyk klear wêze, it slag-
get lykwols net elk om binnen dy
termyn klear te wêzen, mar de
dissertaasje moat der fansels wol
komme.’ Oer de promoasje sels
wol er noch net tefolle tinke.
‘Dat is noch fier fuort.’ En dêrnei?
‘Ik ha de smaak no wol te pakken.
Ik slút net út dat ik dochs noch
wol mei in biografy oer Douwe
Kalma teset sil.’
Affysje mei it ûndersyk fan Jelle Krol.
(Foarmjouwing Alex Fennema)